psikoko

Bir bebek dünyaya gelir evin gözdesi olur. Annesi onu büyütür gözünden sakınır, ona bir şey olmasın diye gözünü dört açar. Babası ben yokluk içinde büyüdüm onlar öyle olmasın diye her şeyi önüne seriverir. Çocuk zorluk görmez büyürken. Büyüdükçe istekleri de artar. En ufak olumsuzlukta saygısızlığı öğrenmiştir çünkü. Öğretememiştir annesi babası her zaman durumlarının böyle iyi olamayacağını bazen yokken de huzurlu, mutlu olunması gerektiğini. Çocuk büyümüştür, okula gider ama önemsemez çünkü onun ailesinin durumu iyi ailesi ona her zaman yardım eder, korur... Bir şekilde o okulda biter. Biter ama... Sırf bitmek için biter işte. Bilmezdir ömrünün geri kalanını o bitirdiği okulla geçireceğini ve ekmeğini onunla kazanacağını. Çocuk daha hayatın zorluklarını bilmeden, çalışmanın alın teriyle nasıl para kazanılır bilmeden ailesinin yardımıyla evlendirilmeye çalışılır. İşini eline almadan, hatta askere bile gitmemiş olan çocuk; kendisinin hiçbir emeği olmadan ailesinin ona sunduğu ev